Jakie są cechy medycznych bandaży tekstylnych

Kompresja na bazie tekstyliów Taśma koszulowa PE pozbawiona zmarszczek materiały obejmują elastyczne bandaże, pończochy i odzież zaprojektowaną tak, aby wywierała zewnętrzny nacisk na ludzkie ciało. Główną właściwością produktu jest zachowanie przy rozciąganiu, które jest związane ze strukturą tkaniny, składem przędzy i rodzajem włókna. W przypadku elastycznych materiałów uciskowych struktury tekstylne są rozciągane podczas aplikacji, a powstałe naprężenie wytwarza nacisk ściskający na leżący pod spodem korpus. Podczas noszenia materiały uciskowe zmieniają ciśnienie statyczne i robocze, w zależności od ruchów pacjenta. Oprócz zachowania w zakresie siły i wydłużenia, ważną właściwością materiałów uciskowych jest elastyczność, która jest ściśle związana ze zmęczeniem materiałów uciskowych podczas użytkowania. Elastyczność charakteryzuje zdolność materiału do wydłużania się pod wpływem siły rozciągającej i przywracania całości lub części pierwotnego wymiaru po zwolnieniu napięcia.

Ze względu na ich właściwości elastyczne bandaże dzieli się zasadniczo na dwie grupy, sztywne lub nieelastyczne i elastyczne, przy czym te ostatnie dzieli się dalej na krótko rozciągliwe, średnio rozciągliwe i długie rozciągliwe, w zależności od rodzaju elastomerów użytych do wytworzenia produktu. Przykładem bandaży sztywnych lub nierozciągliwych jest bandaż z tlenku cynku opracowany przez dermatologa Paula. Inne rodzaje bandaży nierozciągliwych są zwykle wykonane z bawełny z domieszką procentowych włókien poliamidowych. W przypadku bandaży o krótkim rozciągnięciu elastyczność wynosi około procent, co jest wymagane do uzyskania odpowiedniego nacisku roboczego na ciało, a jednocześnie pozwala uniknąć wad całkowicie sztywnego bandaża, takich jak trudność w nałożeniu bandaża i utrzymaniu go w miejsce w czasie. W przypadku bandaży o średniej i dużej rozciągliwości należy dokonać rozróżnienia pomiędzy bandażami rozciągliwymi jednokierunkowymi i dwukierunkowymi, w zależności od kierunku rozciągania.

Wysoki poziom elastyczności uzyskuje się dzięki zastosowaniu różnego rodzaju naturalnych lub syntetycznych nici elastycznych, takich jak kauczuk naturalny, nylon poliamidowy i elastan, w połączeniu z tradycyjnymi włóknami, takimi jak bawełna. Od połowy XX wieku kauczuki syntetyczne zastąpiły kauczuk naturalny w produkcji elastycznych nici, natomiast szeroko stosowane są również włókna poliamidowe, takie jak nylon 6, nylon 66 i nylon, dzięki ich zdolności do zapewniania wysokiej odporności na rozciąganie, rozpuszczalniki i inne składniki związane z bandażami elastycznymi. Podczas rzeczywistego użytkowania bandaże tracą około 40% swojego pierwotnego ciśnienia, ze względu na zmniejszenie objętości zabandażowanej kończyny i rozluźnienie struktury bandaża. Pod tym względem elastyczność bandaża jest ważna dla utrzymania stałego nacisku po usunięciu siły odkształcającej.

Ze względu na ruch części ciała ciśnienia robocze są okresowo podwyższane zgodnie ze skurczem mięśni, natomiast ciśnienia spoczynkowe są zwykle niższe od ciśnień roboczych. Wysoce elastyczne włókna, takie jak materiały elastyczne na bazie poliuretanu, oferują wyjątkowo dobre właściwości użytkowe przy opracowywaniu elastycznych bandaży i pończoch. Na przykład włókna Lycra, które zawierają co najmniej 85% masowych poliuretanu, są dostępne na rynku zarówno w postaci monofilamentowej, jak i wielowłóknowej, przy czym te pierwsze są stosowane w bandażach, a te drugie w sektorze pończoch. Te elastyczne nici można rozciągnąć siedmiokrotnie i nadal mogą powrócić do swoich pierwotnych rozmiarów. Oprócz właściwości fizycznych i mechanicznych, dla akceptacji pacjenta i pożądanego sukcesu terapii ważne jest bezpieczeństwo ekologiczne i dobry komfort noszenia. W praktyce bandaże uciskowe wykonane z różnorodnych materiałów nakłada się na pacjentów w różnych sytuacjach klinicznych, a przed założeniem bandaży lub pończoch na pacjentów konieczne jest staranne dobranie odpowiednich produktów.